Eerste fysiek model van monostabiele tetraëder

Onderzoekers bouwden het eerste fysieke model van een monostabiele tetraëder.

Het model bestaat uit een hol carbonvezelframe en een kleine massa wolfraamcarbide om het massacentrum nauwkeurig te plaatsen.

Het tetraëder kan slechts op één van zijn vier vlakken rusten en kantelt altijd terug naar die stabiele zijde.

De theoretische basis kwam voort uit John Conway’s onvervulde vermoeden, bewezen door Gábor Domokos en collega's met algoritmisch zoekwerk.

Kernvereiste is dat drie opeenvolgende ribben een stompe hoek (>90°) vormen en dat het massacentrum in een van vier ‘laadzones’ valt.

Constructie vereiste precisie binnen 0,1 gram en 0,1 millimeter en illustreert het belang van experiment en ‘play’ in de wiskunde.

Toepassingen liggen in zelfrechtrichtende systemen, zoals ruimtesondes en maanlanders.