Model Klifu a Ewolucja Schizofrenii

Paradoks ewolucyjny schizofrenii wynika z jej upośledzającego wpływu na płodność, mimo stałej 1% częstości występowania.

Teoria fitness functions z krawędzią klifu zakłada, że cechy korzystne do pewnego progu stają się drastycznie niekorzystne po jego przekroczeniu.

Cechy kognitywne i językowe mogą być selekcjonowane pozytywnie, ale ich nadmierny rozwój prowadzi do schizofrenii.

Model matematyczny Mitteroeckera i Meroli (2024) oblicza bardzo słaby gradient selekcji (0,0135), utrzymujący ryzyko schizofrenii.

Ryzyko schizofrenii jest poligeniczne i wynika z setek lub tysięcy alleli o małych, addytywnych efektach.

Selekcja historycznie zmieniała się: kiedy cechy zbliżyły się do progu, zaczęto eliminować allele o dużym wpływie.

Analizy GWAS wskazują zarówno sygnały pozytywnej, jak i negatywnej selekcji alleli związanych ze schizofrenią.

Wyższy poligeniczny wskaźnik ryzyka schizofrenii koreluje nieznacznie z większą liczbą potomstwa pod progiem choroby.