Stacje obrotowe: od porzucenia do przyszłości

NASA w latach 1960–1962 opracowała obrotowe stacje kosmiczne generujące sztuczną grawitację zgodnie z wizją von Brauna.

Realizacja programu Apollo zmieniła priorytety NASA, skutkując odłożeniem na bok projektów sztucznej grawitacji.

Początkowe koncepcje NASA Langley zakładały jednoczęściowe, nadmuchiwane struktury zamiast montażu modułowego na orbicie.

Obecne stacje, takie jak ISS, budowane są z małych modułów, co ogranicza ich skalę i wpływa na komfort załogi.

Współczesne firmy komercyjne, na przykład Vast, ponownie planują stacje obrotowe dla sztucznej grawitacji.

Postęp w technologii nadmuchiwanych modułów, takich jak Bigelow BEAM, otwiera drogę do realizacji dużych stacji kosmicznych.

Sztuczna grawitacja jest kluczowa dla zapobiegania utracie masy mięśniowej i gęstości kości podczas długotrwałych misji.

Rozwój stacji kosmicznych wymaga nowych modeli organizacyjnych i regulacji wspierających innowacje.