Missie naar Sedna met kern- en zonzeilpropulsie

De studie vergelijkt Direct Fusion Drive (DFD) en zonzeil met thermische desorptie als voortstuwingstechnieken.

Met een 1,6 MW DFD-systeem kan een missie naar Sedna in ongeveer 10 jaar worden uitgevoerd, inclusief 1,5 jaar stuwingsfase en baaninsertering.

Een zonzeil met thermische desorptie en een zwaartekrachtsassistentie bij Jupiter zou Sedna in 7 jaar kunnen bereiken, maar alleen een flyby toestaan.

De analyse omvat vier missiefasen: vertrek, interplanetaire versnelling, coasting en rendezvous.

Belangrijke factoren zoals laadvermogen, energievoorziening en communicatie worden beoordeeld voor de haalbaarheid van wetenschappelijke instrumenten.

Sedna bereikt zijn perihelium in 2075–2076, waardoor een tijdige lancering essentieel is.