Hypocrisie over daklozen en woningbouw

De verteller wil dakloosheid beëindigen, maar weigert structurele oplossingen zoals meer huizen bouwen of bestemmingsplannen wijzigen

Hij beperkt zich tot tokenmaatregelen: een sandwich uitdelen, brieven schrijven, bombastische socialmediaposts en de politie bellen

Hij benadrukt zijn luxe single-family woning en privébelang, en verzet zich tegen betaalbare woningen in zijn buurt

Hij toont wantrouwen naar daklozen en veteranen, suggereert fraude en vergeet hun bestaan vanwege zijn bevoorrechte bubbel

Hij vreest dat huisvesting daklozen aanzet tot maatschappelijke mobilisatie en de uitbreiding van voorzieningen zoals openbaar vervoer

Uiteindelijk stelt hij dat zijn eigen comfort en luxe belangrijker zijn dan het oplossen van de daklozencrisis